Vleugellam geboren uit baltsvluchten,
je toevlucht in zelfgesponnen weemoed.
.
Om dan, op zoek naar ontpopping,
als een zon het herfstpunt te doorbreken.
.
.
En zie, je lieve vleugels. Hoe zij zich fier en ongeacht de dauw
ontvouwen, de regen buigen, het licht breken.
.
.
Ten slotte kan nu meer dan ooit, jouw
eigen gloren aanbreken.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten