Wij vissers groeten elkaar nu eens van aan de overkant, dan weer bij het verenigen. Altijd bewonderen we elkaars vangst met de oprechtheid van een kind.
Voor buitenstaanders lijkt het of we aan de kant zitten. In werkelijkheid oefenen we uit eerste hand invloed uit op het ondiepe water, dat wij in onze stille gedrevenheid trachten aan te sporen tot bodemloosheid.
(opgedragen aan een collega schrijfster, zij weet wel dat het over haar gaat.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten