Lenteslaap

 
 
Terwijl buiten onze lippen barsten en onze benen onverwachts pirouettes draaien, trekt in de slaapkamer de hemel open.  Op het bed ligt de lente. 

Ze ademt zacht en droogtrommelwarm. Ik vlij me neer tussen haar bloemen en verwacht straks minstens drie sproeten op m'n neus. 

Bij zonsondergang zal ik haar beslapen, zij legt zich daar bij neer.  Bij zonsopgang schud ik haar door elkaar en laat haar zo achter, open en ontvankelijk voor de volgende nacht.