Jij bent de grootste

Aan de ontbijttafel. Er wordt een tijdje over en weer gestoeid met grapjes tot wanneer ik concludeer: 'Wat ben jij een kwibus!'
Waarop hij: 'Nee, JIJ bent een kwibus!'

Zo gaat het een tijdje door, tot ik zeg: 'Oké, ik ben ook een kwibus, maar jij bent de grootste.'
Waarop hij weer: 'Nee, JIJ bent de grootste! Ik ben een kleine kwibus.'

Ik ontken natuurlijk in alle toonaarden, tot hij besluit om de zaak voor eens en voor altijd te beslechten: 'Zullen we eens passen mama?'