In het licht van duizend zonnen, werd mijn hart opnieuw geboren.
Uit je voeten, uit je haren, alles straalt van sterrenpracht.
Je vleugels, nu nog gevouwen, wenken elke dag
naar hoger en vrijer. Wat nu nog je zwakte is, wordt later je kracht.
En ik, ik teken cirkels en een harlekijn, boven de wolken van je bed.
Want zo wil ik zijn, een rond baken van warme omhelzing en jij
m'n bliksemstraal, m'n ventje, m'n dondersteentje mijn.
voor m'n zoontje Joaquin Gabriel, °11 april 2007
het laatste bericht
-
Wij hebben allen vleugels
verborgen onder onze jas,
het is maar eerst wanneer
wij durven vliegen dat we
weten hoe eenvoudig het
opstijgen eigenlijk was.
...
14 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten